Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Μέρα 3

Με έσβησες από το facebook και είναι εύκολο να δω οτι το έκανες μόνο για να με πληγώσεις.
Μόλις κλείσαμε το τηλ κ δεν έχω τίποτα να πω.
Δεν θες να είσαι μαζί μου και είναι ξεκάθαρο.
Το μόνο που θες είναι απλά να με κάνεις να νιώσω άσχημα. Να με κάνεις να νιώσω λίγη και οτι δεν ήμουν αρκετή για σένα. Οτι εγώ φταίω και οτι είναι πολύ εύκολο να βρεις κάποια καλήτερη μου. Το δέχομαι. Γιατί δεν με νοιάζει ποιός φταίει. Πες οτι έφταιξα εγώ. Οτι ήμουν αχάριστη, γκρινιάρα, πολυ απαιτιτική, πιεστική και αγάμητη.
Και εύχομαι να βρεις κάποια πιο γαμάτη, δεν θα είναι και πολύ δύσκολο απ όσο μου είπες.

Δεν έχεις καταλάβει πόσο δύσκολο είναι να έχεις αυτό που είχαμε.
(λογικό εφόσον δεν το θεωρείς και τόσο συμανικό) Αλλά δεν έχει και πολύ σημασία. Εφόσον δεν είναι αυτό που θες.

Είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί σου αλλά δεν θα στο ξαναπώ.

Εγώ σε δέχτηκα. Με όλες τις ανωμαλίες σου και όλα τα ελατώματα σου. Και αν θυμάσαι αυτό ήταν που σου άρεσε σε μένα. Και το χαμογελό μου. Και τωρα, συγχαριστήρια, τα πήρες και τα δυο.

Σου εύχομαι να μην μετανιώσεις ποτέ για αυτή σου την απόφαση. Να μην καταλάβεις ποτέ τι λέω και τι νιώθω τόσο καιρό γιατί θα νιώσεις πάρα πάρα πολυ άσχημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου