Μέρα 6.

Χτες σε πείραξε όταν νόμιζες οτι πήγα να σου πω να μην βρεθούμε... σπίτι σου ψιλοχίωσες τους φίλους σου για να κάτσουμε κι άλλο μαζί...το βράδυ δεν με άφηνες να φύγω και ήθελες να μείνω κι άλλο...και στις 5 το πρωί μεθυσμένος μου έστειλες μήνυμα......
όλα αυτά είναι τέλεια...αλλά πολύ αργά. Με στεναχωρεί αυτό. Ξέρω οτι με αγαπάς...όπως σ' αγαπάω κι εγώ..Αλλά γιατί? γιατί τα κάνεις όλα αυτά? Αν μου έδινες τόση σημασία όταν τα είχαμε...δεν θα χωρίζαμε ποτέ.
Τι ειρωνία.

Μέρα 5.

Πέρασα όλη μου τη μέρα μαζί σου.... μ' άρεσε πάρα πολύ... ήσουν πολύ γλυκός και ήσουν αυτός που ερωτεύτηκα...ήξερα κάθε τι που έκανες τι σημαίνει και κάθε βλέμμα σου τι κρύβει... ήταν πολύ όμορφα και όσο και αν με πονάει ο χωρισμός μας χαίρομαι πάρα πολύ που μπορώ να σε έχω στη ζωή μου και να 'μαστε καλά. Μ' άρεσε όταν αρχίσαμε και παίζαμε αλλά δεν μ' άρεσε τόσο που ήσουν τόσο διαχυτικός..εφόσον έχουμε χωρίσει όσο δύσκολο και αν είναι προτιμώ να κρατάμε κάποια όρια. Όμως ξέρω οτι δεν γίνετε..υπήρχαν τόσες φορές που πήγαινα να σε φιλήσω ή να σε χαϊδέψω απλά επειδή μου έβγαινε φυσικά σαν κίνηση..από συνήθεια. Και έπρεπε να συγκρατιέμαι και ήταν πολύ δύσκολο... Σου έφυγαν κι σένα κάτι "μωρό μου" κλπ....Όταν παίζαμε..σε πολλές φάσεις ήρθαμε πολύ κοντά και ήθελα τόσο πολύ να με φιλήσεις...Δεν ξέρω τι σκεφτόσουν εσύ...αλλά δεν θα πίστευα οτι δεν το είχες φανταστεί. Είναι τρελό αλλά έτσι περνάμε καλύτερα..
Αλλά δεν μπορώ να μην σε έχω ολοκληρωτικά... Είμαι τόσο ερωτευμένη μαζί σου.... Είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί σου... Σε αγαπώ... καληνύχτα.

Μέρα 4.

Σήμερα έλεγα να έρθω από το σπίτι σου να πάρω πίσω τα χαρτιά αλλά δεν ήμουν σε φάση. Δεν μπορούσα να σε ξαναδώ. Ήδη με τα χτεσινά ήταν πολύ δύσκολο για μένα και δεν ξέρω... Βρήκα χίλια πράγματα να κάνω και βγήκα με πάρα πολλά άτομα για να γεμίσω την ώρα μου. Όταν ήρθε το βράδυ ήταν πιο δύσκολο γιατί ήξερα οτι ίσως σε πετύχαινα κάπου δεδομένου του οτι βγαίνουμε σε κοινά μέρη. Πήγα ψυχικό, πήγα χάριτος, πήγα γκάζι, πήγα guzel...τι να έκανα? πήγα παντού απλά για να μην σε σκέφτομαι. 'Οταν έφευγα από γκάζι κατά τι 3.30 μου ήρθε ένα μήνυμα σου...από τις 10.30 το πρωί..να βρισκόμασταν. Δεν μου ζήταγες να βρεθούμε..απλά με ρώταγες αν θα βρεθούμε και τι ώρα με βολεύει... Δεν κατάλαβα... Δεν θυμάμαι να είχαμε πει οτι θα βρεθούμε...Δεν ήξερα καν αν έπρεπε να απαντήσω..αν έχεις αναφορές και θα είχες δει οτι δεν μου είχε έρθει ή αν θα νόμιζες οτι σε γράφω...Δεν ξέρω καν τι να σκεφτώ για το οτι ζήτησες (αν ζήτησες) να βρεθούμε... Είναι τόσο περίεργα όλα...τόσο δύσκολα. Δεν είμαι καλά. Δεν είμαι καλά χωρίς εσένα. Και προσπαθώ να κάνω τα πάντα..Είμαι όλη μέρα έξω με όποιον να ' ναι..αλλά όταν σε σκέφτομαι μου λείπεις τόσο πολύ...Κάθε στιγμή εύχομαι να ήμουν μαζί σου.. Δεν μπορώ να φάω..δεν μπορώ να ηρεμήσω. Δεν μπορώ να κοιμηθώ..Κάθε στιγμή εύχομαι να ήμουν μαζί σου..κάθε βράδυ εύχομαι να κοιμόμουν μαζί σου...αναρωτιέμαι πως είσαι..πως περνάς..πως νιώθεις...
Σε αγαπάω ρε...μου λείπεις και δε μπορώ χωρίς εσένα... Προσπαθώ πολύ..και είμαι καλά πολλές στιγμές...Αλλά....μέσα μου βαθιά υπάρχει κενό χωρίς εσένα.
Σε αγαπώ.

Μέρα 3.

...Υπάρχουν τόσα πολλά που θέλω να πω όμως νιώθω οτι έχω ξεμείνει από λέξεις. Δεν το πιστεύω οτι δεν έχεις κάνει καμία απολύτως κίνηση να μου μιλήσεις, να με δεις ή να μου δείξεις απλά οτι σου λείπω... οτι άλλαξε κάτι που δεν με έχεις. Υποθέτω οτι δεν είναι ο εγωισμός σου. Απλά όντως δεν υπάρχουν αυτά. Όντως εννοούσες αυτά που μου είπες τη τελευταία φορά στο τηλέφωνο. Δεν υπάρχει πλέον τίποτα από όλα αυτά που είχαμε. Και δείχνεις οτι είσαι εντάξει μ' αυτό.
Μέχρι που με πήρες τηλέφωνο.... δεν το περίμενα καθόλου. Χάρηκα..προφανώς. Ένιωθα πάρα πολύ περίεργα όταν ήρθα. Έτρεμα τρελά. Δεν είχα ιδέα γιατί βρεθήκαμε. Δεν λέγαμε τίποτα ουσιόδες για πολύ ώρα κ όταν σου είπα να φύγω μου είπες οτι νόμιζες οτι θα μιλάγαμε. Ναι...το ξέρω..αλλά πραγματικά τι να πούμε? Πραγματικά. Τόσα πολλά που ήθελα να πω..αλλά τι νόημα είχε. άρχισα να μιλάω να μιλάω να μιλάω..κλασικά μόνο εγώ.... όταν δεν είχα άλλα να πω...ή μάλλον όταν συνειδητοποίησα οτι απλά μιλάω μιλάω κ εσύ νυστάζεις..σου πα πάλι οτι φεύγω. μου πες να αγκαλιαστούμε...ναι..αυτό πόνεσε πολύ. κάτσαμε άλλη λίγη ώρα ξαπλωμένοι κ ήσουν τρυφερός. δεν ξέρω γιατί..δεν ήξερα πως να αντιδράσω... τόση ώρα δεν έλεγες τίποτα....τίποτα..κ μετά απλά ήσουν τρυφερός. Μου είπες οτι σου έλειψα και το Σάββατο δεν πέρασες καλά. όταν έφυγα πίστευα πως θα με ξανά αγκάλιαζες...αλλά........"είχε κρύο" και έφυγες από την πόρτα... όταν έφτασα στο αυτοκίνητο συνειδητοποίησα οτι....δεν ξέρω αν έκανε καλό όλο αυτό Ένιωσα για μια χιλιοστή φορά οτι καθόμουν κ σου μίλαγα (αυτό που εσύ λες γκρίνια) για κάτι για ώρες κ στο τέλος δεν είχες τίποτα να πεις. Ένιωσα πως σου έλεγα τι νιώθω μέσα μου και δεν είχες τίποτα να μου πεις. Ούτε ένα απλό..."ξέρεις τι? ήσουν πολύ καλή κοπέλα...θα κρατήσω τις αναμνήσεις μας...ευχαριστώ για τις καλές στιγμές.".....τίποτα.
Κι από την άλλη ήσουν τρυφερός... τι να πω..
τι λόγο έχεις κ εσύ να κάνεις οτιδήποτε.....? δεν είμαι η κοπέλα σου.

Μέρα 2.

Έχω να σε δω τέσσερις μέρες....
Περίμενα πως και πως το τηλεφώνημα που θα σου κάνω για να βρεθούμε. Ουσιαστικά σου είπα χθες να με περιμένεις..κ νόμιζα...ειλικρινά νόμιζα οτι θα το έκανες ακόμα κ αν αυτό σήμαινε οτι θα κάθεσαι όλη μέρα χωρίς να κανονίσεις τίποτα περιμένοντας το τηλεφώνημα μου..... Όμως έκανα λάθος. Κ ήταν μαλακία μου που σε πήρα ή που σου έστειλα χθες. Απλά σε σκεφτόμουν και σκεφτόμουν οτι θα είσαι μόνος σου για ανάσταση κ στεναχωριόμουν για σένα. Πάντα ξεχνάω οτι δεν ισχύει αυτό. Πάντα βρίσκεις κάτι και περνάς καλά. Όταν σου έστειλα με πήρες τηλ κ προς στιγμήν σκέφτηκα οτι ήθελες να με ακούσεις...οτι χάρηκες...δε ξέρω..οτι περίμενες μήπως σου στείλω... άλλα...δε ξέρω ίσως απλά βαριόσουνα μόνος...ή δεν ήθελες να είσαι αγενής? δεν ξέρω. πάντως νομίζω πως χαίρομαι που είσαι καλά. Φοβόμουν οτι θα νιώθεις μόνος χωρίς εμένα... όπως εγώ... αλλά είσαι καλά.. και μακάρι να μπορούσα κ εγώ χωρίς εσένα.

"Έτσι κι αλλιώς να επιστρέψω δεν μπορώ σ' ένα παράδεισο που μ' έδιωξε...."

Μέρα 1.

Δεν πρέπει να σβήσω όλα όσα ζήσαμε μόνο..αλλά και όσα όνειρα είχα κάνει για το μέλλον κ αυτό με σκοτώνει. Είχα σκεφτεί οτι μπορεί να είμασταν μαζί για πάντα....
Μου λείπεις. Κ αναρωτιέμαι πως να είσαι.

Μέρα 0.

Σήμερα πέρασα πολύ ώρα μόνη μου κ όλη την ώρα σκεφτόμουν εσένα. Δεν μπορούσα να κάθομαι άλλο σπίτι κ πήγα σε μια θέα. Πάλι εσένα σκεφτόμουν. Και δεν την πάλευα καθόλου. Ήταν πολύ γαλήνια κ ηρέμησα αρκετά άλλα δεν κράτησε πολύ. Σου έστειλα μήνυμα όσο κ αν δεν ήθελα ή ήξερα οτι δεν έπρεπε. Αλλά χάρηκα για δυο πράγματα. Απάντησες. Και μου τελείωσε η κάρτα κι έτσι δεν μπορούσα να σου ξαναστείλω. Γύρισα σπίτι κ πήρα την Ισμήνη να βρεθούμε. Δεν ήθελα να μείνω άλλο μόνη μου και ήξερα οτι ήταν το τέλειο άτομο που θα με κάνει να γελάσω. Όπως και έγινε. Όμως...πάλι σε σκεφτόμουν...και αναρωτιέμαι αν με σκεφτόσουν κ εσύ. Ξέρω οτι κανονικά θα κοιμόμασταν μαζί σήμερα. Θα ήμασταν τώρα, αυτή τη στιγμή αγκαλιά στο κρεβάτι σου. Και αυτό με πληγώνει πιο πολύ απ όλα. Κατέβασα κάποια κομμάτια χτες το βράδυ και σου έγραψα ένα cd για να ακούς στο αυτοκίνητο και θα στο έδινα σήμερα όταν θα τρώγαμε μαζί. (γιατί έτσι νόμιζα οτι θα πάει η μέρα μας) το άκουγα πριν κ είμαι σίγουρη οτι θα σου άρεσε πολύ. Τέσπα. Δεν ξέρω πως θα πάει όλο αυτό. Δεν ξέρω καν τι θέλω και τι πιστεύω.
Αυτό που ξέρω είναι οτι μου λείπεις. Δεν είναι ωραία. Και σ' αγαπώ.
έχω δυο μέρες να σε δω και είναι χάλια. και η τελευταία φορά που σε είδα δεν ήταν ωραία.
είσαι το πικου μου.. καληνύχτα και χίλιες ξυσιές