Μέρα 4.

Σήμερα έλεγα να έρθω από το σπίτι σου να πάρω πίσω τα χαρτιά αλλά δεν ήμουν σε φάση. Δεν μπορούσα να σε ξαναδώ. Ήδη με τα χτεσινά ήταν πολύ δύσκολο για μένα και δεν ξέρω... Βρήκα χίλια πράγματα να κάνω και βγήκα με πάρα πολλά άτομα για να γεμίσω την ώρα μου. Όταν ήρθε το βράδυ ήταν πιο δύσκολο γιατί ήξερα οτι ίσως σε πετύχαινα κάπου δεδομένου του οτι βγαίνουμε σε κοινά μέρη. Πήγα ψυχικό, πήγα χάριτος, πήγα γκάζι, πήγα guzel...τι να έκανα? πήγα παντού απλά για να μην σε σκέφτομαι. 'Οταν έφευγα από γκάζι κατά τι 3.30 μου ήρθε ένα μήνυμα σου...από τις 10.30 το πρωί..να βρισκόμασταν. Δεν μου ζήταγες να βρεθούμε..απλά με ρώταγες αν θα βρεθούμε και τι ώρα με βολεύει... Δεν κατάλαβα... Δεν θυμάμαι να είχαμε πει οτι θα βρεθούμε...Δεν ήξερα καν αν έπρεπε να απαντήσω..αν έχεις αναφορές και θα είχες δει οτι δεν μου είχε έρθει ή αν θα νόμιζες οτι σε γράφω...Δεν ξέρω καν τι να σκεφτώ για το οτι ζήτησες (αν ζήτησες) να βρεθούμε... Είναι τόσο περίεργα όλα...τόσο δύσκολα. Δεν είμαι καλά. Δεν είμαι καλά χωρίς εσένα. Και προσπαθώ να κάνω τα πάντα..Είμαι όλη μέρα έξω με όποιον να ' ναι..αλλά όταν σε σκέφτομαι μου λείπεις τόσο πολύ...Κάθε στιγμή εύχομαι να ήμουν μαζί σου.. Δεν μπορώ να φάω..δεν μπορώ να ηρεμήσω. Δεν μπορώ να κοιμηθώ..Κάθε στιγμή εύχομαι να ήμουν μαζί σου..κάθε βράδυ εύχομαι να κοιμόμουν μαζί σου...αναρωτιέμαι πως είσαι..πως περνάς..πως νιώθεις...
Σε αγαπάω ρε...μου λείπεις και δε μπορώ χωρίς εσένα... Προσπαθώ πολύ..και είμαι καλά πολλές στιγμές...Αλλά....μέσα μου βαθιά υπάρχει κενό χωρίς εσένα.
Σε αγαπώ.