Μέρα 2.

Έχω να σε δω τέσσερις μέρες....
Περίμενα πως και πως το τηλεφώνημα που θα σου κάνω για να βρεθούμε. Ουσιαστικά σου είπα χθες να με περιμένεις..κ νόμιζα...ειλικρινά νόμιζα οτι θα το έκανες ακόμα κ αν αυτό σήμαινε οτι θα κάθεσαι όλη μέρα χωρίς να κανονίσεις τίποτα περιμένοντας το τηλεφώνημα μου..... Όμως έκανα λάθος. Κ ήταν μαλακία μου που σε πήρα ή που σου έστειλα χθες. Απλά σε σκεφτόμουν και σκεφτόμουν οτι θα είσαι μόνος σου για ανάσταση κ στεναχωριόμουν για σένα. Πάντα ξεχνάω οτι δεν ισχύει αυτό. Πάντα βρίσκεις κάτι και περνάς καλά. Όταν σου έστειλα με πήρες τηλ κ προς στιγμήν σκέφτηκα οτι ήθελες να με ακούσεις...οτι χάρηκες...δε ξέρω..οτι περίμενες μήπως σου στείλω... άλλα...δε ξέρω ίσως απλά βαριόσουνα μόνος...ή δεν ήθελες να είσαι αγενής? δεν ξέρω. πάντως νομίζω πως χαίρομαι που είσαι καλά. Φοβόμουν οτι θα νιώθεις μόνος χωρίς εμένα... όπως εγώ... αλλά είσαι καλά.. και μακάρι να μπορούσα κ εγώ χωρίς εσένα.

"Έτσι κι αλλιώς να επιστρέψω δεν μπορώ σ' ένα παράδεισο που μ' έδιωξε...."