Μέρα 3.

...Υπάρχουν τόσα πολλά που θέλω να πω όμως νιώθω οτι έχω ξεμείνει από λέξεις. Δεν το πιστεύω οτι δεν έχεις κάνει καμία απολύτως κίνηση να μου μιλήσεις, να με δεις ή να μου δείξεις απλά οτι σου λείπω... οτι άλλαξε κάτι που δεν με έχεις. Υποθέτω οτι δεν είναι ο εγωισμός σου. Απλά όντως δεν υπάρχουν αυτά. Όντως εννοούσες αυτά που μου είπες τη τελευταία φορά στο τηλέφωνο. Δεν υπάρχει πλέον τίποτα από όλα αυτά που είχαμε. Και δείχνεις οτι είσαι εντάξει μ' αυτό.
Μέχρι που με πήρες τηλέφωνο.... δεν το περίμενα καθόλου. Χάρηκα..προφανώς. Ένιωθα πάρα πολύ περίεργα όταν ήρθα. Έτρεμα τρελά. Δεν είχα ιδέα γιατί βρεθήκαμε. Δεν λέγαμε τίποτα ουσιόδες για πολύ ώρα κ όταν σου είπα να φύγω μου είπες οτι νόμιζες οτι θα μιλάγαμε. Ναι...το ξέρω..αλλά πραγματικά τι να πούμε? Πραγματικά. Τόσα πολλά που ήθελα να πω..αλλά τι νόημα είχε. άρχισα να μιλάω να μιλάω να μιλάω..κλασικά μόνο εγώ.... όταν δεν είχα άλλα να πω...ή μάλλον όταν συνειδητοποίησα οτι απλά μιλάω μιλάω κ εσύ νυστάζεις..σου πα πάλι οτι φεύγω. μου πες να αγκαλιαστούμε...ναι..αυτό πόνεσε πολύ. κάτσαμε άλλη λίγη ώρα ξαπλωμένοι κ ήσουν τρυφερός. δεν ξέρω γιατί..δεν ήξερα πως να αντιδράσω... τόση ώρα δεν έλεγες τίποτα....τίποτα..κ μετά απλά ήσουν τρυφερός. Μου είπες οτι σου έλειψα και το Σάββατο δεν πέρασες καλά. όταν έφυγα πίστευα πως θα με ξανά αγκάλιαζες...αλλά........"είχε κρύο" και έφυγες από την πόρτα... όταν έφτασα στο αυτοκίνητο συνειδητοποίησα οτι....δεν ξέρω αν έκανε καλό όλο αυτό Ένιωσα για μια χιλιοστή φορά οτι καθόμουν κ σου μίλαγα (αυτό που εσύ λες γκρίνια) για κάτι για ώρες κ στο τέλος δεν είχες τίποτα να πεις. Ένιωσα πως σου έλεγα τι νιώθω μέσα μου και δεν είχες τίποτα να μου πεις. Ούτε ένα απλό..."ξέρεις τι? ήσουν πολύ καλή κοπέλα...θα κρατήσω τις αναμνήσεις μας...ευχαριστώ για τις καλές στιγμές.".....τίποτα.
Κι από την άλλη ήσουν τρυφερός... τι να πω..
τι λόγο έχεις κ εσύ να κάνεις οτιδήποτε.....? δεν είμαι η κοπέλα σου.